(związek chemiczny)

См. также в других словарях:

• związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… …   Słownik języka polskiego

• chemiczny — «odnoszący się do chemii; związany z chemią» Analiza chemiczna. Proces chemiczny. Zjawisko, doświadczenie chemiczne. Skład, składnik, środek chemiczny. Budowa chemiczna. Substancja chemiczna. Przemysł, kombinat chemiczny. Laboratorium chemiczne …   Słownik języka polskiego

• węgiel — m I, D. węgielgla 1. blm «skała osadowa, organiczna, o barwie od brunatnej do czarnej, powstała (głównie w górnym karbonie, permie i trzeciorzędzie) z resztek substancji roślinnych, z domieszek produktów ich rozkładu oraz z substancji… …   Słownik języka polskiego

• minerał — m IV, D. u, Ms. minerałale; lm M. y «związek chemiczny, rzadziej pierwiastek chemiczny, powstały w skorupie ziemskiej wskutek procesów geologicznych, mający określony skład chemiczny i właściwości fizyczne, występujący przeważnie w postaci… …   Słownik języka polskiego

• substancja — ż I, DCMs. substancjacji; lm D. substancjacji (substancjacyj) 1. «jednorodna materia o ściśle określonym składzie chemicznym, odznaczająca się charakterystycznymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi» Substancje białkowe, tłuszczowe.… …   Słownik języka polskiego

• wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… …   Słownik języka polskiego

• acetal — m I, D. u; lm M. e, D. i chem. «związek chemiczny powstający w wyniku działania alkoholu na aldehyd; bezbarwna ciecz o przyjemnym zapachu, stosowana w przemyśle farmaceutycznym i perfumeryjnym; skrótowo o acetalu dwuetylowym aldehydu octowego» ‹z …   Słownik języka polskiego

• anionit — m IV, D. u, Ms. anioniticie; lm M. y chem. «związek chemiczny (rodzaj jonitu), o charakterze zasady, mający zdolność wymiany anionów wchodzących w jego skład na aniony znajdujące się w roztworze» …   Słownik języka polskiego

• antydetonator — m IV, D. a, Ms. antydetonatororze; lm M. y chem. «związek chemiczny dodawany do benzyny, przeciwdziałający spalaniu detonacyjnemu, podwyższający liczbę oktanową paliwa» …   Słownik języka polskiego

• antyhormon — m IV, D. u, Ms. antyhormonnie; lm M. y med. «związek chemiczny działający antagonistycznie w stosunku do działania hormonów» …   Słownik języka polskiego

• antywitamina — ż IV, CMs. antywitaminanie; lm D. antywitaminain chem. biol. «związek chemiczny, który dzięki swej budowie zbliżonej do budowy jednej z witamin, może wchodzić na jej miejsce w układzie biologicznym, powodując to, że staje się on układem… …   Słownik języka polskiego